ik zit te wachten met een grote pan!!

Zaterdag tegen de middag ben ik in Townsville aangekomen na een rit van 200 km met de nodige stops, zelfs bij Mc Donalts gestopt, maar ze hadden geen internet, ik heb meteen men beklag gedaan :-(. Dit stadje, zit raar in elkaar, het centrum met de winkeltjes ligt wel een KM van de kust en het toch wel mooie strand. Na een flinke wandeling langs het strand kwam ik op een mooie pier uit. deze pier zat vol met vissers uit alle landen, mor belgen waren er weer niet bij.Er waren vissers bij die met de duurste stokken en molens uitpakte, de zwarte inwoners daar en tegen deden het met een bobijn draad wat lood en een haakje, en aas natuurlijk. Ze wierpen de lijn in het water( anders vang je niks), en wikkelde de draad dan aan een van hun grote tenen, en zo viste zij.Maar het toppunt is dat deze zwarte vissers regelmatig wat bovenhaalde, en die met hun dure materiaal niet. Maar het zou allemaal beteren als het tij zou keren. Ik terug naar men auto, en ben naar de pier gereden, men stoeltje gepakt en ben bij de vissers gaan zitten. Het tij zou keren tegen 6 uur s'avonds, en dan zou het beginnen, de grote visvangst.Er was een jong nederlands koppel dat ook aan het vissen was, en die beloofde me zelfs vis om te eten, het moet lekkere vis zijn.En zoals ik hoorde leefde zij de laatste dagen van de visvangst, dus dat beloofde. Om het verhaal kort te maken , om 8 uur s'avonds was er van de wonderbare visvangst niks te merken, en de vis die gevangen werd, werd nog steeds door de zwarte inwoners gevangen.En eigenlijk hebben ze mij ook gevangen met hun vissreslatijn.Maar het was een mooie warme avond,en ik heb me zeker niet verveeld. Maar nog maar is het bewezen, dat je de beer niet verkoopt voor hij geschoten is( Ik had zo een zin in een gratis visje) S' morgens na het ontbijt (een broodje kaas) ben ik eens terug naar de pier gegaan, enkele vissers zaten er nog wan gisterenavond, en echt veel vis zat er in hun emmertje nog niet, of ze moeten al een lading weggedaan hebben, maar dat geloof ik niet.Tegen 9 uur begon het plaatselijke marktje, en ben daar eens gaan rondslenteren, weer een marktje met vele oosterse eetstandjes, en allerlij prularia.Der waren wel dingen bij die ik mooi vond, en betaalbaar, maar hoe moet je die dingen thuis krijgen?? Na het marktje ben ik een 100 km verder gereden naar Bowen, het nederlandse koppel vertelde me gisteren dat er mooie strandjes waren, en dat was ook zo!! Ik heb me ergens naast de baan geparkeerd, en de strandjes eens gaan bekijken, en, de nederlanders kenden meer van strandjes dan van vissen :-) ,echt waar. Ik heb men stoeltje en handdoek gepakt en me ergens op een rustig plaatsje tussen wat rotsen op een strandje gezet, helemaal aleen zat ik daar.Het enige wat je hoorde waren de golven die tegen en tussen de rotsen sloegen. Ik genoot van de stilte, en heb daar een dik uur blijven zitten, en je kan het je niet voorstellen hoe het voelde, net als god in frankrijk zou ik zeggen.De zon brande er op los, maar ik had me van te voren goed ingesmeerd, en dan plots schrik je, komen er mensen met hun kano van achter de rotsen gevaren, de mensen zagen dat ik er van schrok ,ik was halveling in slaap aan het vallen, ze excuseerde zich en peddelde verder. Dan keek ik op men klok en zag dat het tijd was om te vertrekken.Ik ben verder naar Mackay gereden tot de grote M, en daar op de parking heb ik men nacht door gebracht. Nu zeven uur s'morgens zit ik hier met ne grote zwarte koffie men berichtje te schrijven.Telkens als ik eenn grote zwarte koffie vraag kijken de mensen hier raar, en vragen zich af, wie drinkt er nu zwarte koffie??De zaak loopt hier stilaan vol met mensen die sebiet moeten gaan werken, en ik nog lekker niet, hahaaaa.Straks ga ik hier alles nog eens bekijken, en als er niet veel te zien is rij ik richting Rockhampton, en anders blijf ik hier nog eens overnachten. maar dat hoor je nog wel.

Als ik nu voor me kijk door het raam zie ik een mooie blauwe hemel, in de verte het gebergte, de bomen die muistil naar de stralende zon kijken, en nu komt de ruitenwasser men uitzicht verstoren of verbeteren. Achter me is het net een engels kippenhok, allemaal mensen die straks werken gaan . Je ziet lachende gezichten, mensen die blij zijn dat ze voor enkele uren van het gezaag van hun halve trouwboek afzijn, je zie ook mensen met een lang gezicht die pas weer kunnen lachen als het weer vrijdagavond is.

En ik trek het me voorlopig niet aan, laat alles op me af komen, we zien wel.

groetjes aan allen, tracht wat vaker te lachen, en je zal zien.????? Alles gaat beter

Dit is de gouden raad van???? mario die sebiet genieten gaat :-)

vogeltje wat zing je vroeg, ja , want anders is de dag nie lang genoeg :-)

Woensdag, ben ik in Cairns aangekomen, en deze stad beviel me meteen, het centum ligt tegen de kust,en strand. Voor het strand is een lange esplanade, met zeer veel groen en ligweide's, en je mag of kan ook hier weer niet zwemmen.Je hebt er verschillende grote winkelstraten voor alle prijs klasse's, en da zie je ook. Je kunt aan het volk zien wat voor soort winkelstraat het is. Ik had me op een mooi plaatsje geparkeerd, 100 meter van het centrum en de esplanade, dus beter kon haast niet, en ik zou hier men nacht doorbrengen, of twee, da zouden we nog zien.Voor ik me parkeerde in Cairns, ben ik met men wagen eerst naar het plaatselijke bureau van spacechips geweest, er was een achterlicht losgekomen, en da moest hersteld worden.Toen ik in het bureau binnen ging en men toer afwachte, hoorde ik plots op zen vlaams vloeken(godverdomme) , en ja, er was een vlaams koppel aan het inschrijven. Ogenblikkelijk heb ik men vlaams ook laten horen, en het gesprek was begonnen. Het waren jonge vijftigers uit Kuurne, die ook voor een week een zelfde wagen als ik zouden huren, en ze hadden wat vraagjes, waar een ervaren man als ik meteen de goede antwoorden voor had.De mensen wisten alles, en zijn vertrokken, waar naar toe, wisten ze nog niet goed.

De eerste uren in het centrum heb ik men ogen goed de kost gegeven, en wist meteen wat ik die avond zou doen, er was een muziekcafe met live muziek, dus, wa denk je?? Het zou om 7 uur s'avonds beginnen, en ik had al een mooi plaatsje gezocht in het cafe. het werd half acht en er was nog geen muziekant te zien, acht uur en nog steeds niks te merken van muziekanten. Toen ik men volgende pintje bestelde vroeg ik aan de ober hoe het zat, en hij wist me te vertellen dat de band had afgebeld. Ik ben dan maar met men juist bestelde halve liter bier op het terras gaan zitten, en was het mooie volk aan het bekijken, tot er plots, hey, tegen me werd geroepen. En ja, da koppel van deze voormiddag uit kuurne, herkende me nog.We hebben samen wa pinten gedronken( hik, hik) tot het hoog tijd was om men busje op te zoeken,hik. Ik had goed geslapen, en besliste om hier nog een dag te blijven.Omstreeks tien uur ben ik aan een stevige wandeling begonnen, ik had iets gezien in de verte, en daar wou ik naar toe gaan. K' dacht een half uurtje en ik ben daar, ik dacht da, maar ik schatte het verkeerd in, na een uurtje was ik nog niet halverwege en ben maar terug gekeerd.De jachthaven, daar was ik ook nog niet geweest, dus daar naar toe.Ik heb nu al vele jachthavens gezien, maar zoals deze, nog nooit.Hier lag het ene groote jacht naast een nog grotere jacht,er was er zelfs een bij die een helicopter op het dek staan had, moeten da rijke mensen zijn, of mensen met een berg schulden, wie gaat het weten? Als ge wandeld, moet ge ook drinken he!! anders blijf je niet bezig. Ik naar het terras van het muziekcafe, een pintje besteld, en meteen opgedronken, anders word het warm :-), een tweede besteld, en er gaat iemand aan de andere kant van het terras zitten, en nog wel iemand met een rode hoed op, ge zult maar opvallen.Toen ik die man zijn gezicht zag herkende ik hem, het was die lelijke man van zondag in Port Douglas, de zanger , weet je nog? De man zat daar met zijn gitaar, en was tegen iemand aan het praten en gekke bekken te trekken. Ik was aan het kijken tegen wie hij bezig was, maar er zat niemand in de buurt, dus praate hij tegen zich zelf. Plots wuifde hij naar me, en deed teken of ik wilde komen, ik erna toe,en hij gaf me meteen een hand, en hij herkende me nog van zondag jongstleden.( heb ik zo raar gedaan zondag? da zo een kwibus me herkende??) Aree, ik heb me bij hem gezet, en we zijn beginnen praten, over muziek, zen loopbaan als zanger, en als cafeuitbater. En werkelijk, deze man was geen kwibus, misschien wel een beetje gek, maar al bij al was hij vele jaren geleden een beroemd muziekant, die vele malen in europa had opgetreden, en in verschillende grote steden op de grote podea gestaan en zen ding gedaan. Toen vertelde hij me, dat hij die avond op de nichtmarket zou staan, om wat ambiance te maken en ik wist meteen waarheen die avond. Op de markt die overdekt was, had hij zich op een plaatsje tegen de straatkant gezet.Hij vertelde dat dit de beste plaats was, en dat de aankomende bussen met touristen, daar altijd stoppen. Om 7 uur begon hij zen ding te doen met gitaar en mondharmonica, en waarachtig, hij wist het publiek te vermaken, en kon op vele dingen inspelen, ook, kon hij in verschillende talen liedjes zingen, je verstond het altijd wel niet goed, maar het publiek vermaakte zich, en ik ook. Plots komt de politie zeggen dat hij moet stoppen, dat er klachten waren van de buren aan de overkant, en het was nog maar half negen. Jonho, zo noemde de man deed niet moeilijk en stopte, en vertelde later, dat het eigenlijk niet mocht op die plaats, en op de overdekte markt de plaatsen te duur waren. Hij was tevreden met de opbrengst van de dag, er lag veel in zijn gitaarkoffer, hoeveel weet ik niet, maar ik weet wel dat ik voor het zelfde bedrag veeeeel langer moet werken. Dus de pret was uit, en ik ben nog vertrokken naar Kuranda, een 20 km verder het regenwoud in. In Kuranda me geparkeerd, en heb lekker geslapen. Daar ter plaatse is de grootste skyrail ter wereld volgens de boeken en het zou de moeite zijn. S'morgens om 9 uur ging de skyrail open en ik stond te wachten, maar hier was geen volk!!wa nu? Toen de deur openging wist ik het meteen, de skyrail vertrekt ook dichter bij Cairns, en de meeste mensen doen het zo, ik dus andersom. Maar het maakt geen verschil uit, je komt toch steeds terug van waar je vertrokken bent.Een ding was zeker ik moest nergens aanschuiven.De skyrail bestond uit rdie veschillende terminals, en overal kon je een toer maken en de dingen bekijken. Via een gids die ik volgde ben ik zeer veel te weten gekomen over het regenwoud, en u versta ik weer veel meer, waarom de regenwouden zo belangrijk zijn. Om half twee was ik terug op men startpunt en ben vertrokken richting Townsville 360 km verder. Na een 130 km zag ik een richtingaanwijzer staan naar een camping, en zo ben ik in Etty bay aangekomen, met een klein strandje, er staat hier maar een huis en da is van de campinguitbater de rest is camping, klein maar zeer gezellig. S'avonds kwam hier veel volk, om vanuit de baai naar het vuurwerk te kijken dat kilometers verderop was richting Cairns.Na het vuurwerk, werden er nog vele pintjes gedronken, liedjes gezongen, aree het was best gezellig. Deze morgen was ik weer vroeg uit de veren, en ben dan ook vroeg vertrokken richting Townsville.Nu ben ik in Tully,in een benzinestation, waar er internet is, en wat er voor de rest gaat gebeuren vandaag ,dat za de tijd uitmaken.

hey lieve mensen mag ik elle nog een fijn weekend wensen, hier is het alle dagen weekend

mario,

ik keek naar de haaien, en het was naar de haaien!!

Pfffffffff om te puffen,

Yep, maandag, had ik snel een camping gevonden, zo goed als in het centrum, das makkelijk he!! Na men was en men campertje eens op te ruimen ben ik het centrum in getrokken op zoek naar het bureau van HABA travel( was me aangeraden door met duitse vrienden) om me in te schrijven om te gaan snorkelen; en zoals ik steeds naar goede raad luister, heb ik me daar ingeschreven, 185 dollar. Die zelfde avond was er niet veel loos in het centrum, juist een kikkerrace baan, maar das niks voor mij, het krioelde daar van kinderen met hun ouders.Hier en daar heb ik op een terrasje een xxxx gold gedronken, en ben dan maar gaan slapen . Om 8 uur s'morgens zouden ze me komen halen om te gaan snorkelen, en dan moet je klaar staan he!! Eenmaal op de catamaran aangekomen kreeg je het materiaal en kon je een plaatsje uitzoeken.Da plaatsje was snel gevonden op het bovendek in de zon, na eens rondgekeken te hebben zag ik dat men met max 110 mensenvaren kon,ik dacht waar gaan ze die steken? Een kwartiertje later zijn we met 14 mensen vertrokken, dus was er plaats zat. we moesten een uurtje varen naar de opalreef, en ondertussen was er een briefing van wat wel en niet mocht, het was simpel, je moest gewoon luisteren en uitvoeren, ik voelde me terug soldaat. Dan was het zover, de pret kon beginnen, ik had me eerst laten insmeren door een engelse jonge dame en dan was het mijn toer om haar in te smeren, maar ik had zoveel werk niet als zij, spijtig.En eenmaal in het water met je gezicht onder water geloof je je ogen niet, wa is me dat allemaal. Je zag alle kleuren en vormen van vissen zoals je het ziet in de ene of andere documontaire, en dan het reef zelf me al zen vormen en kleuren, prachtig. Na een uurtje geplonst te hebben, heb ik even rust genomen, na een gesprekje met een van de bemanningsleden, en tevens goede raad, ben ik terug begonnen, en waarachtig het werd nog mooier. Op een gegeven moment was er een fluitsignaal, en was het tijd voor de lunch.Tijdens de lunch is er naar een andere plaats gevaren, en ondertussen waren de eeste zieke al gekend, en dat met zo een kalme zee, en dat is ook smakelijk tijdens je eten. Op deze nieuwe plaats was het dieper en had je de kans om grotere vissen te zien, en waarachtig, op een gegeven moment lag er een haai te slapen op het zand( haaien slapen overdag en jagen s'nachts), volgens de instructeur was het een haai van 2 meter, en zat deze diep genoeg, en moesten we geen schrik hebben. En aan alle mooie dingen komt een eind, zo ook aan deze ervaring, en omvier uur stonden we terug aan wal.Ondertussen had een van de bemanningsleden er me attent op gemaakt dat men rug verbrand was, ik had er geen last van , dus!!( de stoere uithangen he!!)Terug op de camping, en na een goede douche om al het zeewater af te spoelen merkte ik de eerste tekenen van men verbrande rug op. En toen ik in de spiegel keek, schrok ik , men rug was zo rood als een tomaat, amaai, en telkens ik keek werd het precies nog erger. Ik had geen aftersun bij, dus eerst naar het centrum, een apotheek binnen en heb me het beste merk aangekocht.Nu nog iemand vinden ommen rug in te smeren, maar dat was geen probleem,( vragen staat vrij)als je zo een mooie rug hebt als ik gaan ze er voor in de rij staan :-) Na een insmeerbeurt, ben ik nog eens door de straten gelopen, en plots hoor je dan muziek, de bassen , en die zeggen dan, kom, kom, kom, en zoals ik luisteren kan, ben ik er meteen naar toe gegaan. Op het terras speelde de band van zondag op het festivalletje, de vader van ZZtop, weet je nog?.Daar heb ik bijde sets gezien en om 10 uur was alles afgelopen, straf he!! Dan ben ik gaan slapen, aree, slapen!! Op men rug liggen was niet mogelijk, wa deet da pijn, zo erg heb ik het nog nooit gehad. De nacht die lang duurde, ging ook voorbij, en om 7 uur had ik reeds de koffie klaar, en daar monterde ik van op, ik ben precies een koffie verslaafde.Na een goede koude douche, heb ik men rug laten insmeren, door een oudere buurvrouw deze keer, maar het was nodig .Omstreeks 9 uur ben ik richting Cairns vertrokken, en onderweg had je weer van die prachtige stranden, en nergens mag je hier zwemmen. Ik ben nu een 15 tal kilometer van Cairns, en ben de eerste mc donnalts tegengekomen. En in de Mc Donnalts is er steeds een goede airco, en nu is het prachtig om in de koude te zitten :-)

Wat ik sebiet ga doen weet ik nog niet, da zullen we nog wel zien, maar vandaag ga ik niet te veel in de zon lopen.

Nog een maand en ik ben terug thuis, zo rap gaat dat. en vanaf nu rij ik naar de koude streek; ik ga nog een trui moeten kopen.

verbrande groetjes, nen dikke knuffel aan al die het verdienen, en tot ??

mario!!

blues, rock, bier, schoon volk, ikke, wa moet er meer zijn??

Zaterdagmiddag, ben ik richting Cape Tribulation vertrokken, en dat is in vogelvlucht 65 km van Cooktown, maar toch moet ik 325 km over andere banen rijden, met een jeep doe je dat in minder dan 100 km. Tijdens de rit kom je dan eerst over banen waar ik al geweest ben, juist de laatste 75 km zijn nieuw, en die nieuwe zijn de moeite, je komt eerst langs prachtige kustwegen en strandjes, en nergens mag je er zwemmen( krokodillen en een gevaarlijk soort kwal).Dat moet je met een pond de rivier oven en zit je in het regenwoud, en dat merk je meteen, het is er kouder, vochtiger, en je ziet niet zoveel, dan bomen die dicht gegroeit zijn met allerlei slingerplanten. In de cape had je vooal mooie stranden, met hier en daar dure hotels met alles er op en er aan, maar niks voor mijne portemonee.Ik heb me een slaap plaats gaan zoeken in het woud, en gevonden, maar er was een hels lawaai van krekels en vogels, en des te kleiner de vogel, des te meer lawaai,maar die houden straks wel op dacht ik, maar van ophouden was geen sprake, het werd erger, en zo kan ik niet slapen. Dus ben ik in den donkeren vertrokken;. Na een uurtje rijden was er een rest area, maar je mocht er niet blijven slapen, maar wat doet nen vlaming dan, er toch blijven he!! Ik had men auto wat weggestoken tussen de bosjes, zo zag men mij niet staan van op de baan, en heb er lekker geslapen.S'morgens daar ter plaatse eens langs de rivier gelopen, misschien kon ik wel een krokodil zien, maar ze hadden mij gezien denk ik , en van krokodillen was geen sprake meer. Dan maar naar Port douglas, dit in een echte touristen plaats , dat merkte je meteen, En ?? ze wisten dat ik ging komen, ze hadden hier nog snel een bluesfestivalletje in elkaar gestoken, en wat denk je dan Mario in zen ellement he!! Het was nog wat vroeg, dus eerst maar eens door de straten slenteren he, en eens nen koffie drinken he!Je bent tourist, en je moet je geld laten rollen.het plaatsje waar ik een koffie dronk had ook een internet cafe, en allert dat ik ben hoorde ik de barman zeggen tegen zen diensters dat hijeen ander paswoord had voor de wireles, en dat woord was, winter, ik dacht dat moet ik onthouden.dan was het tijd om naar de vestivalweide te vertrekken een Km verder. De weide was een kleine landtong in zee, echt een mooie plaats, zoiets kan je bij ons niet vinden. Om 14:00 uur zou het allemaal beginnen, en da was ook zo. Ik had eerst het hele gedoe eens waargenomen, en overal geweest, het was hier mooi, maar ook weer duur, de inkom ging nog 10 dollar, maar voor een pintje 5 dollar, dat is bijna 4 euro, en het zou een dorstige dag worden, de zon stond pal op de weide. Wat me nog opviel , was een laag hekwerkje(30 cm) met daarin hier en daar kleine emmertjes, ik dacht dat zal voor de hondjes zijn, maar even later merkte ik het, het was een plaatsje voor de rokers, en werkelijk op de weide zie je nergens mensen roken, zelfs geen kinderen :-) bij ons zou dat niet denkbaar zijn.En toen barste het los, de eerste band had een toetsenman waarop de mensen van ZZ top jaloers zouden zijn, echt een zeer lange grijze baard, man man.De tweede band, waren alle oude rakkers, die wisten wat blues was, echt waar. Sjans dat de zanger een grote hoed ophad, was dat een lelijke man zeg, en telkens hij zen mond open deed zag je zijn twee enige tanden, die bruin zagen van het roken, of van nooit te poetsen, maar hij wist het te brengen, en bracht wat ambiance.Ik heb nog nooit geweten dat mensen, die naar een festivalletje gaan zolang op hun luie gat blijven zitten, ik denk dat ik de enige was die danste en bewoog. De derde band was een engelse dame die veel in zich had, het uitzicht en stem van Jannis Joplin, het gitaarspel van Bonnie Raith en Stevie Ray Vaughan. mens wat kon die vrouw te keer gaan, en stilaan begonnen er meer mensen te bewegen en te dansen. Dan was het al tijd voor de laatste band die een breed gamabracht van blues en rock muziek, allemaal covers maar goed gebracht? en als je dan weet dat hun laatste nummer Radar Love was , weet je het wel. En zo was het snel 19:00 uur en was het hier gedaan. Ik had deze nammidag echt nodig en voelde me weer herboren.Geslapen heb ik gedaan op de parking van het grote en bekende golfcourse van Port Douglas, en da sliep goed, jawel. Nu ben ik terug in het centrum en ga het paswoord eens uitproberen, dat ik gisteren per toeval hoorde.

Dit was het nieuws van Zondag 23 Mei gebracht door, loose in the blues, ondertussen kennen ze die hier ook, en heb vandaag al wat goede reacties gehad van mensen die me gisteren bezig gezien hadden :-)

Groetjes aan allen die sebiet mogen of moeten gaan werken, en voor die gene die geen werk hebben, kom naar hier, hier hebben ze nog werk genoeg, en ze betalen hier ook zeer goed( hint)

? jawel het werkt, ik stuur het nu door salukes

men duits word beter en heter!! ;-)

T'was de moeite zalle!!

Donderdag avond 6 uur, afgesproken op de camping van de duitse vrienden( mag ik ondertussen al wel zeggen denk ik). En Anne had zich op haar paasbest gezet, amaai, ik was daar met men oude spullen en op men teensleffers, toen ik dat zag ben ik meteen terug naar de camping gegaan en me gaan omkleden, men smoking, wit hemd, men mooi gepoetse schoenen, wat parfum achter men oren, en ik was klaar om er eens stevig in te vliegen( dat omkleden is een grapje zalle ;-) !!) Recht tegenover de camping was de, Top Pub, de plaats waar het zou gebeuren, de pub kon je omschrijven zoals bij ons een bruine kroeg, maar hier zit het dan vol met dronken zwarte mannen en vrouwen. Het plaatsje aan de toog dat nog open was hebben we genomen, en al snel besefte we waarom deze nog open was, het was vlak voor de spoelbak en de ober gooide van ver met zijn glazen naar de spoelbak , met gevolg dat we regelmatig wat spatten kregen op onze mooie outfit( het waren wel plastieken glazen zalle). Na een half uurtje bespat te zijn geweest, kwam er ergens anders aan den toog plaats vrij en deze hebben we niet meer afgegeven, het eerste uur toch niet.We hebben allen over onze avonturen verteld van de laatste 15 dagen , zolang was het al geleden. na een tijdje starte er plots de muziek, en wat voor een muziek? de trots of Aussie, AC DC natuurlijk, en toen hebben Anne en ik eens laten zien hoe europeanen dansen op AC DC, we waren nog maar drie nummers verder of het andere volk kwam ook in beweging, oelala en hoe?? We hebben nog enkele biertjes gedronken, en toen had de duitse reiscollega er genoeg van en is gaan slapen, of had hij het ook gemerkt?, We hadden ondertussen beslist dat we allen nog een nacht langer zouden blijven, en dan die dag samen een wandeling gingen maken. Die avond is er nog flink gedanst, en plots moesten we allen vertrekken. Het was middernacht en de zaak ging toe, iedereen buiten, en wat nu gedaan?? Anne en ik hebben besloten dat het voor ons nog geen slaaptijd was, en zijn naar het strandje gereden waar ik smorgens al geweest was. Men auto op de graszode naast het strand, men PC aangesloten op de autoradio, en we hadden onze prive party, ik had ook nog gekoeld bier bij dus we kwamen niks te kort, jawel er was tijd te kort.We hebben de zon samen zien opkomen, en toen was het tijd om Anne terug naar de camping te doen. Om half tien hadden we afgesproken bij Anne op de camping voor de wandeling. Na nog een tas koffie die ik wel gebruiken kon, zijn we aan de wandeling naar de mount Cook begonnen, het was een wandeling met een hoogte verschil van 431 meter, en dat na zo wijnig slaap, wat heb ik afgezien, maar ik liet het niet merken, onderweg heb ik Anne moeten aansporen om verder te gaan, na een goede twee uren stonden we aan de top, en het harde werken loonde, men had hier een uitzicht, om van te dromen. Na een halfuurtje rust, zijn we aan de terug weg begonnen, en bergaf, awel das toch makkelijker zalle. Na de wandeling zijn we nog iets gaan eten, en na het eten was het tijd voor een siesta.We hadden ondertussen vernomen , dat er s'avonds om 7 uur live muziek zou zijn, Dan De Man, zou er het beste van zichzelf geven, en da kunnen we toch niet missen he!!Om 7 uur waren we ter plaatse, en plaats was er dit keer genoeg, Bier, dansen, lachen, het was zo weer middernacht, en we vlogen weer buiten. Ik en Anne besliste om terug naar het strandje te gaan, en der reisgezel( ik vergeet zijn naam steeds) is gaan slapen.Om 10 uur moestenze van de camping af En om half 10 heb ik Anne aan der plaats afgezet, haar reisgezel keek maar raar , maar even later kon hij er terug om lachen, ik heb ze nog helpen inpakken, en dan is het momment daar, het afscheid.Na enkele tranen van Anne, en een droevige blik van mij, zijn ze vertrokken, en ze gaan totaal de andere kant uit dan ik, dus we zouden ons dit keer niet meer kunnen treffen. Spijtig, dit vrouwtje beviel me wel, maar zo is het leven he!! Ik moet ook weer verder, en wie of wat kom ik morgen tegen?? Ik ben naar mijn camplaats gereden, alles ingeladen en vertrokken richting Port Douglas. En het vervolg, lieve lezers en lezeressen vernemen jullie???.

wa is de wereld soms klein!! en soms is een muis zo groot,,,

Hola, wat gaat het soms snel, het is al donderdag,

De twee vorige dagen heb ik de tourist uitgehangen, ik sta enkele dagen voor op men programma, dus , het moet eens kunnen he!! Dinsdagmiddag heb ik na het internet uurtje nog een 200 km gedaan, ik had een mooi plaatsje in het bos gevonden, en terwijl ik met men eten bezig was kwamen er nog mensen bij, tegen de avond stonden we daar zeker met 15 wagens, van gewone auto's tot kleine busjes, caravans en dan van die grote mobilhomes die zelfs nog een kleine jeep en een boot op een trailer staan hebben. Na het eten, en het werd al vroeg donker hebben ze me er attent opgemaakt dat ik men klok een half uur moest voort zetten, dus zes uur werd half zeven.Na hier en daar een gesprekje was het tijd om te slapen, de moeheid van de nacht ervoor zat er nog in.S'morgens was ik weer als eerste op denk ik, tegen dat er hier en daar wat beweging was, was ik klaar om te vertrekken,naar Cooktown.In 1787 heeft capitein Cook hier voet aan wal gezet , en zo is Cooktown tot stand gekomen, er is hier in 1880 nog een goudkoorts geweest en toen leefde hier naar schatting 25.000 mensen, nu nog een 1500. het eerste wat ik gedaan heb is eens door het dorp gereden, mc donnalts he!! Ik verwachte dat het hier een kleine stad zou zijn,maar het is maar een dorpje.Dan opzoek naar een camping, juist voor de stad was er een camping, die had ik gezien, en ben er naar toe gereden.Met dat ik de receptie binnen kwam voelde ik me al goed hier, de man, John, was een zestig jaar en was een echte volksmens, en wist goed hoe hij de mensen op hun gemak kon stellen. Na een gesprekje en een flinke uitleg wat je hier allemaal kon doen, mocht ik een plekje uitkiezen. Men plaatsje, helemaal tussen de bomen, was ideaal voor mij, overal kort bij en toch niet meteen buren.Als ge dan de kans hebt om eens flink te douchen, dan doe je dat he!! Na de douche die echt wonderen gedaan heeft, heb ik hier een wandeling gaan maken, naar een klein stuwmeertje, maar ik was op men teensleffers dit keer, en da ging niet al te best, toen ik op een gegeven moment door het hoge gras en struiken moest.Maar, ik heb het weer overleeft, met flink wat schrammen op voeten en enkels.Ik was nog maar net terug of John kwam zeggen dat er nog belgen op de camping waren aangekomen, en dat ze op plaats 23 stonden.Tot nu toe dacht ik dat ik de enige belg was hier in Aussi, ik had er nog geen tegen gekomen of gehoord,bij sommige mensen weet je dat rapper en zelaten dat ook vaak horen.Ik naar plaatsje 23 en ik hoorde frans praten, hopla, nu dit nog , zen het nog walen ook nog. Ik trok er me niks van aan, en sprak de man aan in men beste engels, toen hij antwoorde hoorde je de franse tongval al, ik dacht dat komt nie goe. en toen kwam het vrouwtje te voorschijn(en ze was nog mooi ook), en zij was vlaamse, waaw, men eerste landgenote die vlaams sprak. Na een goed gesprek over koetjes en kalfjes was ik vannalles te weten gekomen, hij was fransman en was de verloofde van?? ( hoe was de naam alweer). Maar zoals je weet is het hier snel donker, en men maagje liet van zich horen, dus eten maken, dan afwassen, nog een biertje bij een goed muziekje,en het was zo bedtijd.. Deze morgen was ik alle kipen voor denk ik,het was nog niet te goei licht. Terwijl ik buiten aan met tafeltje zat, men broodje te smeren, liet de fluitketel van zich horen, dus dan is er snel kofie, en toen ik terug naar men tafeltje ging zag ik dat men broodje op de grondlag, en ik miste een half broodje, hoe kan da nu?? Terwijl ik men tas met warme koffie op men tafel zet, zie ik een soort van kalkoen dat lekker van men broodje aant eten was, normaal is het andersom, dan eet ik broodje kalkoen, maar ik kon er mee lachen, en heb het arme diertje hetr andere halve broodje gegeven.Ik had nog een broodje , en dat heb ik niet meer losgelaten voor ik het op had. Ik heb de auto genomen en ben wat plaatses gaan opzoeken die John gisteren had voorgesteld, en dat was allemaal de moeite waard. deze keer konden ze me niet verrassen, ik had men wandelschoenen aangedaan, ik kon ertegen.Na een wandeling die over ruw terrijn ging, over berg en dal tussen bomen en over rotsen, zo naar een creek die uitmonde op een strand.De wandeling die meestal bergaf ging, moet je op een gegeven moment ook terug he, berg op, amaai wa heb ik afgezien. Ik had hier en daar op de heenweg, herkenningspunten gemaakt, zodat ik zeker niet kon verloren lopen.halverwege het ging allemaal zeer vlotjes, gaat er toch iets mis, en ik vind de punten niet meer, verdorie!!Met naar beneden te lopen had ik steeds de zon in men rug, dus moest ik ze nu in men ogen krijgen , en maar hopen he!! Na een half uurtje kom ik de eerste mensen tegen, en die stelde me gerust, ik zou ongeveer terug aankomen waar men auto staat. En het was zo, eens ik terug op de baanwas zag ik honderde meters verder, men auto staan, oef, eerst drinken en dan naar het museum over het onstaan van het dorpje.En toen gebeurde er iets, ik zag twee mensen naast de baan lopen, en ik hekende een hoed, het zal toch niet waar zijn zeker!! en ja het was waar, Anne men maatje van in Alice Springs en haar reisgezel, liepen daar, en eens ze me herkenden, het was net of we ons jaren niet meer gezien hadden. we hebben wat verhaaltjes gewisseld en deze avond afgesproken voor een biertje in het dorp. Zij stonden op de caming in het dorp, ik op die van net buiten het dorp.Hoe het kan weet je niet, maar het gebeurd, en het zal deze avond niet simpel worden denk ik :-)

Zo is het, is het toeval? of moest het zo? wie kan me dat vertellen???

loose in the bossen mario

op een regenachtige dag, blij dat ik je het vertellen mag!!

Maandagmorgen weer vroeg wakker, maar had lekker geslapen en gedroomd, van grote en kleine konnijntjes . Het zag er buiten redelijk uit hier en daar waren er dreigende wolken, maar het ging.De mensen rondom mij op de camping, waren allen al bezig met inpakken om straks te vertrekken.En der zijn der bij zeg!!wat die allemaal meesleuren, maar het zal zo moeten he! Dus ik ook maar inpakken, Op twee minuutjes ben ik klaar, en vertrokken, eerst nog eens tanken, je weet hier maar nooit.Ik was van plan om een 500 km te doen vandaag, da ga vanzelfs. Na een paar stops in enkele kleine dorpjes( sommige dorpjes hebben geen 100 inwoners) verder na Huygenden, en eenmaal daar, rij ik nog een 70 km verder naar een rest area, om daar te overnachten. Ik stel Jake in(gpsje), en vertrek .In Huygenden aangekomen, moet ik volgens Jake de eerste rechts nemen, en dan doe je dat he! Na een 30 tal kilometer werd de baan smaller, nog maar 1 rijvak, dan een 10tal km verder is er plots een grindweg, men gps zegt dat ik juist zit, dus verder rijden maar. Een tiental km verder terug asfalt,dus alles ok!! Onderweg had ik al verschillende koeien op de baan gezien, der waren zelfs hele gezinnen bij denk ik, ze hadden zelfs de grootouders bij, en der waren er bij die precies de baan niet over geraakte, maar als ge dan eens uw klaxon gebruikt gaat het allemaal wel sneller Terug verder maar, na 20 km terug grindweg, en verder he. Na 70 km ben ik aant uitkijken naar de aangekondigde rest area, maar die kwam maar niet, ondertussen was het lichtjes aan het regenen, en!! het begon stilaan donker te worden.Wa nu gedaan?Maar verder rijden, die rest area zal wel komen.Ondertussen was het echt donker, en overal zag je koebeesten op en langs de baan lopen, wa is da hier allemaal? Over de eerste 80 km had ik meer dan 2 uur gedaan, en deze weg was normaal 260 km lang.Steeds uitkijkend om een slaapplaats, en stilletjes verder, werd de weg nog slechter, en ik begon te denken ik moet toch niet terug he?? Maar even verder zag ik lichten van een wagen op me afkomen, en het was ook een gewone wagen, da gaf me moed om verder te rijden. En echt, met momenten stond ik zo goed als stil om het juiste spoor uit te kiezen. En dan plots terug asfalt,nieuwe denk ik want hij zag nog goe zwart, Ik heb het gered denk ik. Maar na een 15 km overhet asfalt tegen 50 km per uur, er lopen overal koeien, dus oppassen. is er terug een grindweg, en nog steeds geen plaatsje gezien waar ik kon overnachten, in het donker rijden is heel vermoeiend. En dan plots is er een zijweg, en in de verte zie ik lichten, grote lichten dit is niet van een gewone auto, het was een grote vrachtwagen met een trailer om dieren te laden, ik dacht die gaat hier werk genoeg hebben-:) De roadtrain draaide af in de richting die ik ook uit moest volgens Jake, en ben deze beginnen te volgen. Dat achtervolgen ging goed zo moest ik minder schrik hebben van op een koe te botsen.Er was maar een ding dat nadelig was, het stof dat die wagen veroorzaakte, soms zag ik op 20 meter zijn achterlichten niet meer. De plots stopte de vrachtwagen, en reed zeer stilletjes verder, en ik merkte op dat hij door het water reed, wa nu gedaan??Ik dacht als het water te diep is , wat dan? In het verleden heb ik eens bij een chaufeur ingezeten die dat ook riskeerde, met de gevolgen vandien. Ik hield de slijklappen van de vrachtwagen in het oog, van de moment dat die in het water komen, is het water te diep voor mij.Ik had geluk, het water kwam niet tot de slijklappen, en ben, stilletjes verder gereden, ik had het er niet mee, maar!! het is gelukt, ik raakte er door, ik denk dat ik zo een 100 meter door het water moest. Dan terug achter die vrachtwagen, en het begon terug te regenen, en de combinatie van regen en stof, da wil je niet weten, met ruitenwissers werden plots slijkwissers. En plots kom je enkele huizen tegen, en dan denk je, ik heb het, ik ben er door. Maar niets was minderwaar, ik moest nog een 30km verder achter de roadtrain, en dan een uurtje verder, oef , een dorpje,yes!!! daar ben ik gestopt eends goed gedronken, en op zoek naar een slaapplaats, da zal hier wel lukken. Even verder was een tankstation, daar getankt, en de man van het tank station zij me dat ik achter het station men wagen mocht parkeren, en daar overnachten, er waren zelfs wc's en douches, dus dat dan maar gedaan. Eerst wat eten en dan het bedje in. Ik denk dat ik meteen inslaap gevallen ben, ik was echt zeer moe. S'morgens sta je dan op, je gaat pissen je bekijkt je wagen, man wat ziet die er uit. Dan ben ik bij het tankstation gaan vragen waar ik was, en wat bleek nu? Dat men gps, de oude verbindingsweg genomen had en die stond ingeschreven als een zeer slechte weg, en dat kan ik beamen.Na men auto eens te hebben afgespoten, zodat je terug zijn kleur zag, ben ik verder gereden, en heb terug men gps gevolgt, deze keer op mooie wegen, en eens ik uit de bossen was, voelde ik me in Oostenrijk, in de zomer dan wel. Het gras zag hier echt groen, mooie groene weide's, mooie koeien, het was precies Oostenrijk. Als ik naar aussi moest verhuizen zou het deze buurt zijn denk ik, hier voel ik me goed. En dan kom je plots in een klein dorpje, en daar is een MC Donalts, je snapt het nie,t in zo een klein dorpje, maar het is er.En je kent de reactie van men wagen he!! dan moet hij rusten, en kan ik aan het uurtje beginnen.

, ik ben niet gek, ik heb alleen een andere gedachtengang!!

groene groetjes uit Atherton, mario met stof op zen longen :-)

kangoeroe's, koeien, paarden, schapen, en nu zitten de konnijnen ook nog los!!

Zondagmorgen, ik had wat langer geslapen dan normaal, maar om half negen ws ik klaar methet ochtendritueel. En wa nu gedaan? Ik lees in het plaatselijke krantje en infoblad, zondagmorgen is er markt van 9 tot 13 uur rondom de bibliotheek, en de namidag ga ik na het meer hier in de buurt. Zo gaan we het doen, en ik op zoek naar de markt, die ik vrij snel gevonden had( men gpsje).De markt stelde niets voor, er stonden geen 10 standen, volgens een van de standhouders zou het komen omdat het weer zo slecht was. Het zag er betrokken uit, maar voor mij was het best ok.Toch maar eens langs alle marktkramen gelopen, maar het stelde echt niet veel voor. Wa nu gedaan? O ja , je kan hier ook de mijnen bezoeken, da ga ik doen.Ik naar het info en touristenbureau, en daar hadden ze ook goe nieuws, alle plaatsen waren al geboekt, en het kan pas vanaf morgen middag. Dus dit kon ik vergeten, het was ondertussen al half elf, en ik terug naar de camping .Eens op de camping, werd het donker en het begon te regenen, en flink te regenen.Toen dacht ik, dan ga ik de was maar doen, al men was bijeen gezocht en dan naar de wasserij die zo een 250 meter verder was.Kom ik daaraan , en alle vrouwen van de camping hadden het zelfde idee denk ik, ze stonden aan te schuiven. Aangezien er 5 machines waren en een wasbeurt 25 minuten bedroeg, zou het nogal vooruit gaan. En dadelijk stonden er al vrouwen achter mij. 2 plaatsen voor mij stond er een vrouwtje, en zo te zien had die haar slaapkleedje nog aan, ik dacht , en dat op de middag, ge moet maar durven. Op een gegeven moment draaide dat vrouwtje zich om, en begon te praten met het vrouwtje achter mij.Terwijl ik dat vrouwtje die voor mij stond aankeek , zag ik dat er precies een knopje te veel open stond van haar nacht kleedje. en der bhhad ze blijkbaar in de was zittenEn wa doe je dan , kijken he!! en da zag er allemaal nog goe uit,man man,en toen het vrouwtje nog beter bekeken, en ze mocht er wezen. Ik hebnog een minuut of tien tussen die babbelende vrouwen gestaan, en verder mee aangeschoven, nog even en dan is mijn was ook bezig.Toen dat vrouwtje met der nachtkleedje aan de beurt was, liet ze haar geld vallen,en ging meteen krom staan om het op te rapen, en wat gebeurde er dan, denk je, juist. Terwijl ze kromstond kon je in haar pon kijken tot op de vloer, almaar goe dat ze een slipje droeg of je kon haar speeltuin ook nog zien. (mag da zo vroeg op de middag)Maar ik had da niet alleen gezien, de andere vrouwen ook, ze schurrekopten en lachten stilletjes terwijl dat vrouwtje, haar geld in de machine stak.Ook ik heb men was kunnen doen, maar ondertussen was er een van de drogers stuk gegaan.Ik heb mijn natte was maar meegenomen, en dacht ik zal hem deze avond of nacht wel drogen. En ondertussen is het nog harder beginnen te regenen, en met zo een weer naar een meer, nee neen, das ni te doen. Ik heb een boek gepakt dat ik enkele dagen geleden in een tweedehands winkel had gekocht, en ben beginnen te lezen , rustig met een tasje koffie en een koekje(, ik kan het nogal hebben he!)!S'avonds ben ik eerst gaan kijken hoe ver ze stonden met de droger, er lagen nog twee stapels natte was.Dan ben ik aan men eten begonnen, in de keuken van de camping, ja zo gaat da hier.Na het eten en de afwas, kon ik eindelijk men was drogen.Later heb ik in de keuken nog wat met verschillende mensen gesproken, een biertje gedronken en toen was het bedtijd.

Ik heb spijt dat ik men ogen niet kan gebruiken als fototoestel, ik zou nogal foto's hebben, niet aleen van zulke voorvallen, ook onderweg zie je soms dingen die echt de moeite waard zijn, en je kan niet stoppen, spijtig he.

Dus heren uitvinders,, begin er maar aan!!